Όραμα, σχέδιο και ηγεσία περιμένουμε από το Ζάππειο 2...

Του Κώστα Ροδινού

Με την κοινωνία σε απόγνωση,  την οικονομία στα πρόθυρα της κατάρρευσης και μια ανίκανη κυβέρνηση να παρακολουθεί αδύναμη, η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως  μια ανάσα αισιοδοξίας.

Γιατί με τη σημερινή φορά των πραγμάτων, οδηγούμαστε μαθηματικά στην καταστροφή.

Άρα, η ανάταση της ψυχολογίας των Ελλήνων είναι το πρώτο βήμα για μια νέα αρχή.

Να τα δούμε όλα από την αρχή

Η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομική. Αυτή απλώς είναι πλέον ορατή.  Η Ελλάδα εδώ και χρόνια περνάει μια  κρίση θεσμών, την οποία το πολιτικό προσωπικό της χώρας, αλλά και η κοινωνία είτε  δεν την έβλεπε, είτε έκλεινε τα μάτια για να μην τη δει.

Το σύστημα οργάνωσης και λειτουργίας της χώρας μας απέτυχε. Χρεοκόπησε. Τα τυπικά απομένουν.

Τώρα, που  μας έτυχαν όλα μαζεμένα, το σύστημα σήκωσε ψηλά τα χέρια.

Σε μια τέτοια καμπή, η χώρα δεν χρειάζεται «μερεμέτια» και ένα σχέδιο …..διεκπεραίωσης εκκρεμοτήτων.

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα σχέδιο ριζικής αλλαγής.

Να τα δούμε όλα από την αρχή.

Από μηδενική βάση!

Να επανεξετάσουμε τις προτεραιότητες μας ως χώρα.

Στο πλαίσιο αυτό η Αναθεώρηση του Συντάγματος πρέπει να αποτελέσει μια μεγάλη τομή.

Έχουμε έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας, χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες. Έναν πανίσχυρο Πρωθυπουργό που μπορεί να αποφασίζει για τα πάντα κατά το δοκούν.

Μια Βουλή που κατάντησε  μηχανή παραγωγής πρόχειρων νομοθετημάτων. 17 φορολογικά νομοσχέδια ψηφίστηκαν από τότε που ανέλαβε η Κυβέρνηση Παπανδρέου! Εκκρεμούν ακόμα οι Υπουργικές αποφάσεις από το πρώτο!

Μια αργόσυρτη Δικαιοσύνη κυριολεκτικά πνιγμένη στην πολυνομία και τη γραφειοκρατία,

Μια δημόσια παιδεία, (δωρεάν μεν , αλλά κοστίζει πανάκριβα στον έλληνα φορολογούμενο ) που σε μεγάλο βαθμό παράγει μετριότητες.

Έναν δημόσιο τομέα, που καταδυναστεύει τον πολίτη και παρεμποδίζει κάθε αναπτυξιακή πρωτοβουλία.

Ένα σύστημα υγείας που προσβάλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια σπαταλώντας  πόρους που δεν μας περισσεύουν.

Έναν αγροτικό τομέα που έμαθε, εδώ και 30 χρόνια, να ζεί με τις επιδοτήσεις.

Οργανωμένες μειοψηφίες, με ισχυρό μονοπωλιακό και συντεχνιακό χαρακτήρα,  ζουν πλουσιοπάροχα στις πλάτες των πολλών.

Πολιτικά κόμματα που αγωνίζονται να κερδίσουν την εξουσία με απώτερο στόχο τα λάφυρά της, μέσα ένα φαύλο κύκλο προκλητικής ατιμωρησίας.

Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν.

Ποτέ οι συνθήκες δεν ήταν περισσότερο ώριμες.

Η χαμένη γενιά του Πολυτεχνείου

Όμως, για να κάνει  η χώρα μια νέα  αρχή, χρειάζεται ένα νέο εθνικό στόχο! Ένα νέο όραμα!

Ένα όραμα που θα φέρει στην πρώτη γραμμή της μάχης τις υγιείς δυνάμεις της πατρίδας.

Όπου και να βρίσκονται αυτοί. Απ’ όπου και αν προέρχονται!

Γιατί ικανοί υπάρχουν παντού.

Το στοίχημα της μεταπολίτευσης  μας τελείωσε και δεν το αποχαιρετάμε με τις καλύτερες αναμνήσεις.

Η πολυδιαφημισθείσα «γενιά του Πολυτεχνείου» βραχυκυκλώθηκε γιατί δεν μπόρεσε να αντισταθεί στο νέκταρ της εξουσίας.

Η καθημερινότητα έπνιξε ιδέες και οράματα.

Οι περισσότεροι παριστάνουν σήμερα τους κήνσορες συμφερόντων και αγωνίζονται να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους.

Ονειρεύτηκαν την «επανάσταση», πίστεψαν στην «Αλλαγή», επένδυσαν στο Χρηματιστήριο, αγκάλιασαν τον «εκσυγχρονισμό», ενσωματώθηκαν στο life style και τα μεσημεριανάδικα  και τώρα  βρίσκονται γαντζωμένοι στον πιο άγριο νεοφιλελευθερισμό που γνώρισε ποτέ η χώρα. Κόβονται οι συντάξεις των γονιών μας και δεν αντιδρά κανένας! Μόνο για αυτό έπρεπε να φέρουμε τα  πάνω κάτω!

Η ώρα είναι τώρα

Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία μας που  βρισκόμαστε αντιμέτωποι με  αυτό που πολλοί θεωρούν αδύνατο.

Το έχουμε ξανακάνει.

Μπορούμε να τα καταφέρουμε ξανά, αρκεί να συντρέξουν τρεις προϋποθέσεις: Όραμα, σχέδιο και ηγεσία!

Και o λαός θ’ ακολουθήσει.

Αυτά περιμένω από το Ζάππειο II

antinews.gr